Stare Łazienki

Zaczęto stosować w czasach, kiedy właścicielem Nałęczowa został Antoni Małachowski. Sam cierpiący na podagrę, skuteczny środek na ukojenie bólu znajdował w kąpielach i okładach z nałęczowskich wód. Skuteczność potwierdziły badania chemiczne. Zostały wykonane w 1817 roku przez profesora Józefa Celińskiego potwierdziły lecznicze właściwości odkrytych źródeł. Dodatkowo walory tutejszych wód żelazisto-wapniowych, nieustępujące w niczym tym ze znanych kurortów zagranicznych, bogactwo złóż borowinowych. Łącząc to ze specyficznym mikroklimatem, były impulsem do szybkiego rozwoju uzdrowiska. Kolejny właściciel, Ludwik Nałęcz-Małachowski, buduje dom gościnny i nowocześnie wyposaża Łazienki Żelaziste, o których uruchomieniu w 1821 roku donosił nawet Kurier Warszawski. Renoma uzdrowiska sprawia, że kąpieli zażywają tu książę Adam Kazimierz Czartoryski, właściciel rezydencji w Puławach, ówczesnego ośrodka kulturalnego; polityk, komendant Szkoły Rycerskiej, mecenas sztuki, publicysta i literat, autor komedii Panna na wydaniu. Ponadto jego żona Izabela z Flemingów założyła pierwsze w Polsce muzeum pamiątek historycznych (1801). Bywał tu również kasztelan Leon Dembowski właściciel sąsiednich Bronic i Drzewiec, autor pamiętników barwnie opisujących jego epokę.

W latach 60. XX w. mieszkała tu Jadwiga Smosarska, aktorka, odtwórczyni postaci literackich m. in. w Trędowatej H. Mniszkówny i w Ziemi obiecanej W. Reymonta oraz Stanisław Piętak – poeta i prozaik.

W 1957 roku obiekt wpisano do rejestru zabytków.