Szczuczki - Miejsce Pamięci

Przytaczamy tu zeznanie pana Mirosława Michała z dnia 5 października 1966 roku:

„W dniu 1 października 1939 r. do Szczuczek wkroczyły oddziały niemieckie. Byłem pierwszym, którego Niemcy zatrzymali. Ze mną chodzili od domu do domu i zabierali mężczyzn. Gdy nas było więcej, jakiś Niemiec zapytał po polsku, czy mamy broń i zażądał jej wydania. Nikt z nas broni nie miał i dlatego padła odpowiedź, że broni nie mamy. Wówczas Niemcy z grupy odprowadzili na bok 7 mężczyzn i rozstrzelali ich za płotem na polu Kowala. Następnie Niemcy poprowadzili nas dalej w kierunku szkoły. Zauważyłem, że w tym samym kierunku prowadzono mężczyzn z innych stron. Pod szkołą kazali nam położyć się na ziemi i rabowali odzież i buty. Wprowadzono nas do szkoły, polecając położyć się na ziemi. Po jakimś czasie Niemcy rozpoczęli ostrzeliwanie szkoły z dział. Padło wielu zabitych. Było wielu ciężko rannych. Ja zostałem ciężko ranny w brzuch, ale byłem przytomny. Ręką powstrzymałem krwotok z boku. Wokoło mnie było pełno krwi i trupów. Słychać było jęki rannych. Po zakończeniu strzelania z dział Niemcy wtargnęli do szkoły i rozpoczęli dobijanie ludzi z broni ręcznej. Pięciokrotnie powracali i za każdym razem okazało się, że niektórzy żyją. Ja się nie poruszałem. Wieczorem po odejściu Niemców kobiety weszły na teren szkoły. Wynoszono rannych. Mnie wyniosła moja żona i wyniosła mnie do szpitala w Bełżycach, gdzie leżałem 2 miesiące. Słyszałem, że następnego dnia Niemcy powrócili, spalili szkołę oraz trupy.

Według mnie w szkole zginęło ponad 100 osób”. Nazwiska tych mężczyzn znajdują się na płytach dookoła kapliczki.