Park Zdrojowy w Nałęczowie

Początki Parku Zdrojowego w Nałęczowie sięgają końca XVIII wieku. Jego założycielem i organizatorem był Stanisław Małachowski. To tu najbardziej odczuwa się dobroczynny wpływ mikroklimatu i koncentruje się życie towarzyskie uzdrowiska. Główne wejście (bramę wschodnią) zdobi romantyczna wieża, nazwana przez K. Glińskiego „bramą Aldony”. Dawniej, jak wspomina Jadwiga Waydel Dmochowska,w parku zdrojowym odbywały się słynne turnieje tenisowe, którym kibicował S. Żeromski, a B. Prus uczył się jazdy na welocypedzie. Literacki opis parku odnajdziemy w powieściach E. Szelburg-Zarembiny, S. Żeromskiego, w wierszach A. Osieckiej, L. Długosza, W. Michalskiego. Jadwiga Beckowa wspominała, że niegdyś źródło wody przaśnej w parku było miejscem spotkań i picia na miejscu „bruderschaftów”, zwłaszcza przy pełni księżyca.

Centrum parku stanowi staw wraz z Wyspą Miłości. Na zachód od niej, przy brzegu stawu toją trzy ,,Panny Nałęczowskie”- reźba Adama Smolany, sybolizująca wiarę, nadzieję i miłość